ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਆਪਣੇ ਇਕ ਪੁਰਾਣੇ ਮਿੱਤਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਅਜੇ ਉਸ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਸਿਧਰਾ ਜੇਹਾ ਆਦਮੀ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਪਰ ਡਾਕਟਰ ਉਸ ਤੋਂ ਕਾਫੀ ਨਾਰਾਜ਼ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਡਾਕਟਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੜੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇਰਾ ਬਾਪੂ ਹੁਣ ਠੀਕ ਆ ਇਹਨੂੰ ਘਰ ਲੈ ਜਾਵੀਂ। ਪਰ ਓ ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਇਸ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪੂਰਾ ਮਾਮਲਾ ਜਾਨਣ ਲਈ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਨਾ ਤੋਂ ਇਸ ਵਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨਾ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਪੁਛੋ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਿ ਇਸ ਪਾਗਲ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ।
ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਸਿੱਧਾ ਅੰਦਰ ਪਏ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਜਦੋ ਇਸ ਵਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾ ਅਗੋ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਕਿਹਾ..ਕਿ ਦੱਸਾਂ ਸ਼ੇਰਾ ਰਾਤ ਇਕ ਦਮ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿ ਹੋਇਆ ਰੋਟੀ ਨਾ ਖਾਦੀ ਜਾਵੇ ਫਿਰ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਲੈ ਆਇਆ।
ਰਾਤ ਦਾ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦਾ ਸਿਰ ਖਾਈ ਜਾਂਦਾ ਇਕ ਮਿੰਟ ਨਿ ਟਿਕ ਕੇ ਬੈਠਿਆਂ। ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਿਵੇਂ ਆ..?ਕਿ ਹੋਇਆ ਸੀ..? ਇਹ ਪੁੱਛ ਪੁੱਛ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਸਿਰ ਖਾ ਗਿਆ। ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ...ਹੁਣ ਉਹ ਆਉਂਦੀ ਐ ਇਹਨੂੰ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ।
'ਇਕ ਹੀ ਪੁੱਤ ਆ ਸੋਡੇ.? ਅਗੋ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ..ਓ ਨਹੀਂ ਸ਼ੇਰਾ ਰੱਬ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਪੁੱਤ ਤਾ ਤਿੰਨ ਨੇ ਓ ਦੋਵੇ ਚੰਗੇ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਸੈੱਟ ਨੇ ਬਸ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਨਾਲਾਇਕ ਕਿਵੇਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਨਾ ਪਡ਼ ਸਕਿਆ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਲਿਖ ਸਕਿਆ। ਹੁਣ ਰਾਤ ਦਾ ਇੱਥੋਂ ਇਕ ਮਿੰਟ ਲਈ ਨਿ ਕਿੱਧਰੇ ਗਿਆ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਲਿਆ ਪਰ ਇਹ ਕੰਜਰ ਕਿੱਧਰੇ ਨਿ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਇਹਦੀ ਮਾਂ ਆਉਂਦੀ ਆ ਏਹਨੂੰ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ। ਰਾਤ ਦਾ ਕੁਝ ਨਿ ਖਾਦਾ ਪੀਤਾ ਬੱਸ ਏਥੀ ਬੈਠਾ।
ਸੋਡੇ ਦੂਸਰੇ ਪੁੱਤ ਨੀ ਪਤਾ ਲੈਣ ਆਏ ਸੋਡਾ..? ਮੇਰੀ ਗਲ ਸੁਣ ਅਗੋ ਬੋਲੇ..ਕਿਥੇ ਸ਼ੇਰਾ ਉਹਨਾ ਵਿਚਾਰਿਆ ਕੋਲ ਏਨਾ ਸਮਾ ਕਿਥੇ ਉਹ ਏਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਵਿਹਲੇ ਥੋੜੀ ਨੇ। ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਜੋ ਇਹ ਨਾਲਾਇਕ ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ ਪੈ ਗਿਆ।
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਉਹ ਫਿਰ ਆਇਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ...ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਿਵੇ ਓ ਜੇ ਕਿਸੇ ਚੀਜ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੋਈ ਤਾਂ ਦਸ ਦੇਣਾ ਮੈ ਬਾਹਰ ਹੀ ਬੈਠਾ। ਪੁਤ ਦੀ ਗਲ ਸੁਣ ਪਿਉ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸਤਵੇ ਆਸਮਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਗੁਸੇ ਭਰੇ ਲਹਿਜੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ.. ਤੂੰ ਜਾਨਾ ਕੇ ਨਾ ਏਥੋ..?
ਬਾਪੂ ਦੀ ਗਲ ਸੁਣ ਮੈ ਤਾ ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਇਆ ਪਰ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਬੈਡ ਕੋਲ ਖੜਾ ਸੀ ਬਾਹਰ-2 ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਤੋ ਪਰਾਂ ਨਹੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮੈ ਜਾਦਾ ਹੋਇਆ ਵੀ ਮੁੜ-2 ਕੇ ਉਸ ਨਾਲਾਇਕ ਪੁੱਤ ਵਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬਾਪ ਦੇ ਕਰੀਬ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਵਲ ਦੇਖ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖਿਆਲ ਆਇਆ...ਕੀ ਹੇ ਰੱਬਾ ਏਦਾ ਦਾ ਨਾਲਾਇਕ ਪੁੱਤ ਹਰ ਮਾ-ਬਾਪ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਦੇਵੀ।