ਇਕ ਸਾਮ ਬਸ ਸਟੈਡ ਤੇ ਖੜਾ ਆਪਣੇ ਇਕ ਖਾਸ ਮਿੱਤਰ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ।ਉਸ ਦੀ ਬਸ ਆਉਣ ਚ ਅਜੇ ਕਾਫੀ ਸਮਾ ਸੀ...।
ਨਾਲ ਹੀ ਬਣੇ ਇੱਕ ਥੜੇ ਤੇ ਜਾ ਬੈਠਿਆ ਤੇ ਇਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਚਾਹ ਦੀ ਟਪਰੀ ਤੋ ਇਕ ਚਾਹ ਦਾ ਆਡਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ..।।
ਥੋੜੇ ਕੁ ਸਮੇ ਬਾਦ ਚਾਹ ਵੀ ਆ ਗਈ ਇਕ ਘੁਟ ਚਾਹ ਦੀ ਪੀਦੇ ਅਚਾਨਕ ਧਿਆਨ ਸਾਹਮਣੇ ਬੰਦ ਬਣੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਤੇ ਗਿਆ...।
ਹੁਣ ਤਾ ਭਾਵੇ ਵਕਤ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਰੋਣਕ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਕਦੇ ਏਥੇ ਵੀ ਮੇਲਾ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ...।
ਕਮਰੇ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਲੋਹੇ ਦਾ ਬਣਿਆ ਲੈਟਰ ਬਾਕਸ ਵੀ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ। ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਇਸ ਦਾ ਇਹ ਲਾਲ ਰੰਗ ਸੀਸੇ ਵਾਗ ਚਮਕਦਾ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਲਾਲ ਰੰਗ ਵੀ ਇਸ ਦਾ ਫਿੱਕਾ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ...।
ਜਗ੍ਹਾ-੨ ਤੋ ਉਸ ਨੂੰ ਜਰ ਪੈ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਵੀ ਇਕ ਦੌਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੋਬਾਇਲਾ ਨੇ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ...।
ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ-੨ ਅਚਾਨਕ ਮਨ ਖਿਆਲਾ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਫਿਰ ਉਸ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਜਦੋ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਲੋਕਾ ਦੀ ਚਹਿਲ ਪਹਿਲ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ...।
ਲੋਕ ਆਪਣਿਆ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹੇ ਦੇਣ ਤੇ ਲੈਣ ਲਈ ਏਥੇ ਆਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮੈ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੇ ਸਕੂਟਰ ਅੱਗੇ ਖਲੋ ਏਥੇ ਆਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ ਹਰ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਇਕ ਕਾਗਜ ਤੇ ਲਿੱਖ ਇਸ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਬਾਕਸ ਵਿੱਚ ਪਾ ਆਉਦੇ ਸੀ...।
ਉਸ ਸਮੇ ਤਾ ਚਿੱਠੀ ਹੀ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੁਖ ਸੁੱਖ ਸਣਾਉਦੀ ਸੀ। ਕਾਗਜ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਲੋਕਾ ਦੇ ਜਜਬਾਤ ਬੜਾ ਲੰਮਾ ਸਫਰ ਤਹਿ ਕਰਦੇ ਸਨ..।
ਇਕ ਸੁਨੇਹਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਥਾ ਠਿਕਾਣੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਬੜਾ ਲੰਮਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਨਾ ਪੈਦਾ ਸੀ।
ਪਹਿਲਾ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਵਾਉਣ ਲਈ ਪੜਿਆ ਲਿਖਿਆ ਆਦਮੀ ਲੱਭਣਾ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਦ ਦੂਸਰੇ ਤੋ ਚਿੱਠੀ ਪੜਾਉਣੀ ਇਹ ਵੀ ਉਸ ਸਮੇ ਬੜਾ ਮੁਸਕਿਲ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ...।
ਬਾਪੂ ਜੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਇਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਆਉਣਾ ਕਿੰਨੀ ਰੋਣਕ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ਏਦਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇ ਪਿੰਡਾ ਤੇ ਸਹਿਰਾ ਦੇ ਲੋਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਏਥੇ ਆ ਗਏ ਹੋਣ...।
ਇਹ ਬਿਲਡਿੰਗ ਹਮੇਸਾ ਨਵ ਵਿਆਹੀ ਵਾਗ ਸਜੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਚਿੱਠੀਆਂ ਵਾਲਾ ਬਾਕਸ ਹਮੇਸਾ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਹਰ ਰੋਜ ਇਸ ਦੀ ਸਾਭ ਸੰਭਾਲ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਅੱਜ ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੇਖਦਾ ਤੱਕ ਨਹੀ ਸੀ...।
ਆਪਣੇ ਹੀ ਖਿਆਲਾ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚੇ ਨੂੰ ਕੋਲ ਆਏ ਮਿੱਤਰ ਨੇ ਵਾਪਸ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਕਿਸ ਕੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ..."ਇਕਦਮ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ.."?
ਅੱਗੋ ਕਿਹਾ..."ਯਾਰ ਕਿਸ ਦੌਰ ਤੋ ਕਿਸ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ ਇਕ ਦੌਰ ਸੀ,ਜਦੋ ਦਿਲ ਦੇ ਜਜਬਾਤ ਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਦੂਰੀ ਤਹਿ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਹਰ ਅਹਿਸਾਸ ਕਿੰਨਾ ਮਹਿਫੂਜ ਰਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਨ...।
ਪਰ ਹੁਣ ਤਾ ਸਭ ਕੁਝ ਪਲਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਦਾ ਹੈ। ਮੋਬਾਇਲ ਨੇ ਲੋਕਾ ਅੰਦਰ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਾਲ-੨ ਸਬਰ ਤੇ ਇਹਸਾਸ ਨੂੰ ਵੀ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲਾ ਚਿੱਠੀ ਦੇ ਸਮੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ...।
ਅੱਗੋ ਹਸਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ..."ਹਾ ਯਾਰ ਗਲ ਤਾ ਤੇਰੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਆ ਪਰ ਹੁਣ ਆਪਾ ਵੀ ਏਨਾ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਇਕ ਮਿੰਟ ਨੀ ਸਰ ਸਕਦਾ ਆਪਣਾ...।
ਉਸ ਦੀ ਗਲ ਸੁਣ ਕਿਹਾ..."ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਯਾਰ ਇਕ ਸਮਾ ਸੀ ਜਦੋ ਮੈ ਸੋਚਦਾ ਇਹਨਾ ਚਿੱਠੀਆਂ ਦਾ ਦੌਰ ਕਦੇ ਖਤਮ ਨਹੀ ਆਉਣਾ ਪਰ ਨਾ ਮੈ ਗਲਤ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਚੱਲ ਗਿਆ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਚੀਜ ਵੀ ਫਿਕਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ...।
ਗਲ ਸੁਣ ਅੱਗੋ ਦੋਸਤ ਨੇ ਕਿਹਾ... "ਹਾ ਯਾਰ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਚੀਜ ਦਾ ਇਕ ਤਹਿ ਸਮਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਸਮਾ ਪੂਰਾ ਹੋਣ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਇਹ ਗਲ ਸੁਣ ਕੁਝ ਨਾ ਕਹਿ ਸਕਿਆ ਸਿਵਾਏ ..." ਹਾ ਕਹਿਣ ਦੇ...।
ਸੋ ਦੋਸਤੋ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਚੀਜ ਸਥਿਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ। ਹਰ ਚੀਜ ਦਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਇਕ ਤਹਿ ਵਕਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਤੋ ਬਾਦ ਉਸ ਦਾ ਦੌਰ ਚਲਾ ਜਾਦਾ ਹੈ...।
No comments:
Post a Comment